متاسفانه دید نابالغانه به نحوه ارتباط دختر و پسر غالبا منجر به درگیریهای عاطفی ,شکست های ارتباطی و تبعات منفی آن می شود . گاهی این رابطه ها به احساس گناه بدبینی,رنجش ,خشم ,تنفر ,فرار ازازدواج یا نگرانی های فزاینده دختران و پسران می شود .
آگاهی از نحوه مدیریت کردن اینگونه رابطه ها منجر به کاهش عوارض آن می شود .
رابطه دختر و پسری می توانددر 3سطح وجودداشته باشد ,البته مرزهای این سطوح کاملا مشخص نیست و اینها همپوشانی دارند .لیکن با شناخت این 3 سطح مدیریت و کنترل رابطه بهتر می شود .

1- سطح اجتماعی(social) :
این سطح عقلانی ارتباط دختر و پسر است.دراین سطح ارتباطی ,دختران و پسران در محیط کار,محل تحصیل و محیطهای اجتماعی با هم تعامل دارند ,این ارتباط همانند ارتباط با هم جنس است . دراین سطح ابراز احساسات , عاطفه و هیجانات وجود ندارد و مسائل جنسی وجود ندارد .
این سطح از ارتباط معقولانه است ,لذا پنهان کاری درآن راه ندارد , قرارهای خصوصی و ابراز تمایلات احساسی منتفی است .تلفن های غیر کاری و طولانی ,sms های عاشقانه دراین جا تعریف نمی شود . از این که خانواده ها در جریان محتوای صحبت ها ی ما قرار بگیرند نگران نیستیم . عشوه گری ,دلبری, و ابراز تمایل ها دراین سطح نمی گنجد .وهمه ی ارتباط دراین سطح کاملا آشکار و بی استرس است . حتی دراین سطح در چارچوب قراردادهای اجتماعی خواستگاری ها اتفاق می افتد و شناخت های قبل از ازدواج شکل می گیرد .

2- سطح عاطفی و هیجانی (Emotional)
دراین سطح زن و مرد به تبادل احساسات و هیجانات می پردازند , احساس تعلق و محبت به هم دارند و ابراز می کنند , رابطه انحصاری بین زن و مرد بوجود می آید . حرف های محرمانه و خصوصی و عشوه و عشق ورزی ها مربوط به این سطح عاطفی و هیجانی می شود . قرارها ,کوه رفتن ها , پارک رفتن ها ,نامه ها , اس ام اس ها و..... دراین جا صورت می گیرد .بازی جزوه دادن و گرفتن و....، آغاز این مرحله است که باید دقت شود .
نکته مهم :
اما باید این قانون طلایی را دختران و پسران بدانند که رابطه احساسی در این سطح عمیق است و صرفا در چارچوب ازدواج و پس از عقد و تعهد زناشویی، عقلانی و درست هست. و قبل از عقد آفت رابطه و شناخت و عامل شکست می باشد.
یعنی وقتی عقد انجام می گیرد آن وقت انحصار رابطه از طریق قانون و شرع به قطعیت رسیده و از نظر عرف , اجتماع , فرهنگ , شرع و قوانین رابطه به رسمیت یافته است .چون دراین صورت دختر و پسر نگران نیستند که دچار مشکل شوند . نگران نیستند خانواده مانع آنها شود . نگران نیستند که طرفشون آ نها را ترک کند یا با کس دیگری ازدواج کند . در این حریم امن است که انحصاری بودن معنا می دهد .
اگر بدون عقد در دوران قبل از ازدواج ، به این سطح رابطه یعنی سطح احساسی و هیجانی وارد شدید باید منتظر عواقب آن باشید . بعضی این خطرات , از این قبیل اند .
1- وابسته شدن و سپس ترک شدن .
2- ممانعت خانواده از ازدواج در حالی که از نظر هیجانی وابسته اید .
3- نگرانی از آشکار شدن ارتباط و برخورد خانواده ها .
4- به هنگام ازدواج، از رابطه های قبلی نگران و هراسان هستید .
5- عدم تعهد و عدم منع قانونی برای ازدواج با دیگری .
6- تغییر دیدگاه طرف مقابل و منصرف شدن از ازدواج .
7- وعده های دروغین و سوء استفاده از احساسات .
8- تحریف شناخت نسبت یکدیگر
9- متضرر اصلی در این سطح دختران هستند.
10- عدم مسئولیت پذیری در رابطه كه به خاطر عدم قرار داد قانونی و شرعی كاملا محسوس است.
خلاصه :
تا زمانی که عقد قانونی صورت نگرفته است، ابراز هیجانات و احساسات و عواطف ممنوع است .

3- سطح سوم :سطح جنسی (sexual)
این سطح از ارتباط نیزمانند سطح دوم صرفا پس از ازدواج منطقی و صحیح است . و مرز آن از سطح عاطفی عبارت است از : لمس کردن ,اشاره به مسائل زناشویی, جک های سکسی , سوال های جنسی ,فیلم و خاطره جنسی , بهانه برای قرار در حریم های خصوصی, محیط های خلوت . همچنین بهانه های مختلف مثل این که : اگر هم دیگر را دوست داریم می توانیم ارتباط را عمیق کنیم .باید هم دیگر را آزمایش کنیم ,یا این که ما متعلق به هم هستیم پس می توانیم هر طور خواستیم عمل کنیم .و...
تمام 10 تهدید برشمرده در سطح دوم (عاطفی و هیجانی )این جا هم با شدت بیشتر وجوددارد .
علاوه بر آن خطرات ذیل هم وجود دارد .
1- سوءاستفاده های جنسی از دختران .
2- از بین رفتن بکارت و تبعات آن , آبروریزی ,خود کشی,فرار ,افسردگی ، ترس از ازدواج کردن , اضطراب .
3- تهدیدات وابسته به فرهنگ ,قتل ها ی ناموسی.
4- بدبینی های پس از ازدواج و محدودیت ها .
در واقع اگر هنجارهای اجتماعی و شرعی نتواند دختر و پسر را از ارتباط جنسی غیر قانونی قبل از ازدواج باز دارد , این مسئله در پس از ازدواج هم هست که پس از ازدواج هم مانعی پیش روی خود در کسب لذت نبینند.
درواقع وجود مرزی بازدارنده در روابط سطح 2و3 (ارتباط احساسی و ارتباط جنسی ) تضمین کننده یک ارتباط قوی هست . این باز دارندگی این اطمینان رابه طرفین می دهد که پس از ازدواج نیز فرد مذکور از این بازدارندگی در جهت حفظ کیان خانواده استفاده کرده و روابط احساسی و جنسی خارج از خانواده نداشته باشد .

نتیجه گیری :
ارتباط دختر و پسر صرفا در محیط اجتماعی و در سطح اجتماعی به شرطی آسیب رسان نیست که وارد سطح دوم (سطح احساسی)و سطح سوم (سطح جنسی) نشود .و اگر مسئله ازدواج در میان بود , باید در همان سطح اجتماعی و به صورت آشکار, صریح و قانونی فرایند خواستگاری و شناخت طی گردد.و پس از ازدواج سطح احساس و جنسی صحیح می باشد .و اگر دختر و پسر قبل از ازدواج وارد سطح احساسی یا سطح جنسی شدند باید عواقب و خطرات آن را بپذیرند و بابت این اشتباه تاوان آن را بپردازند .